РАТАЙ
РАТАЙ I ратай
I "пахарь", укр. ратай, род. п. -ая, др.-русск., ст.-слав. ратаи (Супр.), болг. ратай, сербохорв. ратаj, ратар, словен. rataj, др.-чеш. rаtаj (Гуйер, LF 53, 389), чеш. rataj, ratej, слвц. rataj, польск., в.-луж., н.-луж. rataj.
Праслав. *ortajь родственно лит. artojas "пахарь", др.-прусск. аrtоуs, сюда же орать "пахать", лит. arti – то же, лтш. аrt – то же; см. Траутман, ВSW 13; Арr. Sprd. 302; М.–Э. 1, 141; ср. греч. , лат. arator.
II ратай
II "воин". От рать.
|